Hemochromatose (aandoening door ijzerstapeling)

Veel chronische ziektes worden nadelig beïnvloed door lichte tot zware ijzerstapeling. Een overschot aan ijzer kan het verouderingsproces versnellen. Dit komt door de productie van vrij-radicalen die schadelijke oxidatieve stress veroorzaken die leiden tot celschade, lipide, peroxidatie (afbraak vetstoffen) en DNA mutagenese (genmutatie).

Ernstige ijzerstapeling kan leiden tot hemochromatose zonder aanwezigheid van andere ziekte factoren. Minder ernstige ijzerstapeling kan resulteren in vrije (of niet-transferrine gebonden) ijzer dat de cyclus van vrije radicalen katalyseert met als gevolg weefselschade, vaak gepaard gaande met chronische ziekten. Ziekte veroorzaakt door te veel ijzer kunnen voorkomen bij ijzergehaltes die ver beneden de ijzergehaltes liggen die worden gemeten bij hemochromatose. Deze ziekten zijn bijvoorbeeld multi-endocrinopathieën, potentieel dodelijke hepatische en/of cardiale (lever- en/of hart-)complicaties. IJzerchelatietherapie met deferoxamine vermindert het overschot aan ijzer en verlengt de overlevingskansen aanzienlijk.Oogheelkundig en audiologisch onderzoek wordt aanbevolen tijdens chelatietherapie (ontijzeringstherapie). Een tekort aan zink kan het gevolg zijn van chelatie. Aangezien het vitamine-C-gehalte laag kan zijn, is het advies om voorzichtig te zijn met de aanvulling daarvan aangezien vitamine C het toxisch gehalte van ijzer kan verhogen. De enige behandeling die momenteel mogelijk is, is stamceltransplantatie.